Σελίδες

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Let's trust the Big one..

Well well.. για να δω που είμαστε.. Μμμμ, έχω παραμελήσει εντελώς το Blogger και το 2ο νέο μου blog ετούτες τις μέρες. Ναι, 2ο "blog" (βλ. πάνω πάνω στην σελίδα, εκεί που λέει "366"). Photo-blog βασικά. Είναι του στυλ μια-φωτογραφία-την-ήμερα-challenge. Έτσι.. απλώς για πλάκα και για ξεβάρεμα. Δεν ήταν δικιά μου ιδέα. Είναι μια πρωτόγνωρη μόδα που ξεκίνησε μέσα από το flickr και το tumblr. Και καλά βάζεις ένα challenge με τον εαυτό σου που εσύ επιθυμείς και προσπαθείς να το τηρήσεις για 366 μέρες, φτιάχνοντας ένα blog στο οποίο καταγράφεις την σχετική σου πορεία με το αντικείμενο, σε συνάρτηση με το χρόνο. Έχουν δει τα μάτια μου πολλές σουρεαλιστικές κατηγορίες και παραλλαγές αυτού του κόνσπετ. Η άλλη, έβλεπα, έκανε challenge να μην έρθει ούτε μία φορά σε σεξουαλική επαφή και να καμακώσει άντρα το 2012. Δεν ξέρω τι σκατο-ιδέα ήταν αυτή για challenge-blog, πάντως ή θα νιώθει χορτασμένη του σκασμού ή προσπαθεί να κάνει απόπειρες προς την ομοφυλοφιλία.. Υπάρχουν πολλά και διάφορα αν ψαχτείς. Μερικά είναι αρκετά ενδιαφέρον και αξίζουν ένα follow.. άλλα πάλι, σαν και το παραπάνω, στέκονται να είναι υπερβολικά και ίσως παρατραβηγμένα ώστε να εκθέτονται σε ιστολόγια. Αλλά στο ίντερνετ είσαι ρε φιλαράκι. Εκεί μέσα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Τέλος πάντων, who cares.. Αυτά περί διαδικτύωσης.

Το λοιπόν.

Τις προάλλες συνάντησα σε ένα βιβλίο έναν όρο τον οποίο θέλησα να τον μοιραστώ μαζί σας. Είδα κάτι που δεν περίμενα για κανένα λόγο όμως να υπήρχε ως έννοια και μάλιστα επιστημονικά μελετημένη σε τόσο μεγάλο στάδιο. Είναι ο όρος "groupthink" ή αλλιώς στα ελληνικά "αγελαία/ομαδική σκέψη"--σπανίως θα το ακούσει κανείς με την ελληνική βερσιόν, γιατί θεωρείται αυστηρώς ξένος όρος. Έψαξα αρκετή ώρα στο γκούγκλι μπας και βρω κανέναν εύκολο, κατανοητό και μη-βαρετό ορισμό για να τον μεταφέρω εδώ. Αλλά η προσπάθειά μου ήταν άδικη, γιατί όσοι βρήκα ήταν πολύ μεγάλοι, ακαταλαβίστικοι και ξεροί. Σίγουρα δεν θα τους διάβαζε κανείς..!! :D Γι' αυτό λέω να θέσω 2 παραδείγματα "groupthink" μέσα από την καθημερινότητα, τα οποία ο καθένας μπορεί να έχει ζήσει.

Ας πάρουμε για πρώτο παράδειγμα του groupthink πως βρίσκεστε στο σχολείο και σας έχουν κατατάξει εσάς και τους υπόλοιπους μαθητές σε ομάδες προκειμένου να πραγματοποιήσετε κάποια εργασία. Τυχαίνει λοιπόν, να είστε σε μια ομάδα που όλοι είναι ξένοι για σας. Σε κάποια φάση μερικοί από το γκρουπ λένε: "Εμείς βαριόμαστε, δεν ασχολούμαστε ούτε λεπτό με αυτή την μ*αλακια.. λέμε να πάμε για καμιά μπύρα." Ακόμη κι αν υπάρχουν μερικοί άλλοι που θέλουν να το πάρουν στα σοβαρά το πρότζεκτ, ακολουθούν τους υπόλοιπους λέγοντας από μέσα τους:" Σιγά.. ποιός είμαι εγώ που θα τους πω τι να κάνουν;;.. πάω σπίτι μου κι εγώ." Και μετά κάθεστε εσείς και σκέφτεστε:" Αφού κανείς δε νοιάζεται για την εργασία, παρατάω κι εγώ. Δεν υπάρχει τίποτε άλλωστε που θα μπορούσα να κάνω για να τους αλλάξω την γνώμη..". Και έτσι τελικά, χέστηκε όλη ομάδα για το πρότζεκτ.

Για δεύτερο παράδειγμα ας υποθέσουμε πως είστε υπάλληλος σε μια μεγάλη εταιρία και δουλεύετε στο γραφείο της μαζί με άλλους κάμποσους συνεργάτες. Εκεί ξαφνικά που είναι ο καθένας σκυμμένος πάνω απ' την δουλεία του, ακούγετε απ' έξω ένα δυνατό *ΜΠΑΜΜΜ* συνοδευόμενο από ένα στριγγλιτό!! Ξαφνικά όλοι αρχίζουν να τρομοκρατούνται, αλλά κανείς δεν ενοχλήθηκε τόσο ώστε πάει να δει τι έγινε. Όλοι μέσα στο γραφείο αρχίζουν να αυτοκοιτάζονται και παράλληλα παρατηρούν πως κανείς δεν αντέδρασε και δεν θεώρησε τον θόρυβο αυτόν απειλητικό. Και έτσι όλοι με μία κίνηση ξανασκύβουν το κεφάλι και συνεχίζουν την εργασία τους ακάθεκτοι.

Άρα, groupthink σε τρεις γραμμές σύμφωνα με τα παραπάνω δυο παραδείγματα, είναι όταν μια ομάδα κάνει κακές ή παράλογες αποφάσεις και τις παρουσιάζει στα μέλη της με κατάλληλο ορθολογιστικό τρόπο, ώστε να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο την ανάλογη κατάσταση. 

Διάβασα πως χάρη στο groupthink, ευθύνεται ο βομβαρδισμός του Pearl Harbor, η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων και ο πόλεμος του Βιετνάμ. Δηλαδή, αυτό που αποκαλούμε "η τρέλα/ηλιθιότητα της ομάδας/παρέας" φτάνει μέχρι και στα επίπεδα των μεγάλων οργανώσεων.
Είναι απίστευτο το πόσο πολύ οι ξεχωριστές και μοναδικές σκέψεις του καθενός συσχετίζονται στα "κρυφά" με τις σκέψεις των άλλων και μπαίνουν όλες μαζί σε έναν κοινό δρόμο με κοινό προορισμό.
Δεν είχα ιδέα πως η "μαλακί*α της παρέας" είχε ευρύτερο ορισμό. Ακούγεται τρελό, κι όμως αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχολογίας.

2 σχόλια:

Kristina Shyman. είπε...

Καλο. Πολυ καλο το αρθρο σου.
Ειχα ακουσει τον ορο, και πανω κατω ηξερα τον ορισμο, αλλα εσυ τον διατυπωσες πολυ καλυτερα. :D

Weedian είπε...

Ευχαριστω συνονοματη!! :D