Die ashamed 2011

Μπάσταρδε χρόνε.. ξέρω πως έχεις μπλόγκερ λογαριασμό και κάνεις private follow στο blog μου και γι΄αυτό σου αφιερώνω, όπως είδες απ΄τον τίτλο και μόνο, αυτή την ανάρτηση μαζί με όλους τους losers σου. ΠΑΡΕ Π*ΥΛΟ λοιπόν!! Δεν φταις ούτε επειδή πήραμε 7η θέση στη Eurovision, ούτε επειδή πέθανε ο Jobs αλλά και ούτε επειδή ήσουν η χρονιά της Rebecca Black. Αλλά ΕΠΕΙΔΗ είχες το χειρότερο καλοκαίρι εβερ, είχες φόρτο διαβάσματος & μελέτης, δεν μου επέτρεψες να κλείσω στιγμή το μάτι μου από το καλοκαίρι σχεδόν, είχες τις λιγότερες  εκδρομές και δραστηριότητες, μου έφτιαξες μια φευγάτη ρουτίνα τίγκα στις γκίνιες και ΔΕΝ με άφησες πότε να κάνω deactivate το γ*μημένο facebook.. αλλά έννοια σου δεν ευθύνεσαι μόνο εσύ για το τελευταίο.. Kαι ως επί των πλείστων, ο "11" παύει από δω και στο εξής να είναι ο τυχερός μου αριθμός εξαιτίας σου κωλοχρόνε. Ελπίζω το 2012 να μην είναι σαν τα μούτρα σου και να επαναφέρει στην θέση τους όλα τα στάνταρ-ή έστω τα πιο SOS. Θα μπορούσα να πω πως τα καλά που μου πρόσφερες ήταν ελάχιστα έως μηδαμινά, αλλά και (α)ξέχαστα απ'την άλλη.. Ίσως και γι΄ αυτά τα λίγα να έσωνες την θέση σου από τον κάδο-αχρήστων, αλλά δυστυχώς δεν φτάνουν.. μου τα έδωσες μισά κι αυτά. Σε άφησα να μπεις πολύ φλου τον Ιανουάριο και γι΄αυτό μου ξέφυγες στην πορεία. Όμως για το 2012 έχω ήδη πρόγραμμα και σχέδια και η αμαξοστοιχία δεν θα βγει off the tracks.

Mondays: you can always spot the bastard on Prozac!!

Σαν καρναβάλι το έκανα το blog. Δεν είναι τίποτα.. θα μου περάσει και θα ξαναγυρίσω στο ασπρόμαυρο. Καλησπέρα αναγνώστη. Κυριακή σήμερα. "εεεεεεεε και;;", "ΕΕΕΕΕ ΚΑΙ?!?! ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ!!" Αυτό σημαίνει άλλες 5 ημέρες μέχρι το επόμενο Σαββατοκύριακο, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και των Χριστουγέννων. Αλλά και πάλι αύριο είναι Δευτέρα..!! Και μόνο που το σκέφτεσαι.. ..άσε!! Απορώ για αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται μεσ' την τρελή χαρά κάτι Δευτεριάτικα πρωινά (μιλάμε 7:00-7:30) και σκάνε μπροστά σου με το που πατήσεις στο σχολείο, και στριγγλίζουν με ένα διαπεραστικό τόνο φωνής που σπάει το φράγμα του ήχου μέσα στα αυτιά σου τη λέξη "ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑ!!.." και αμέσως ρωτάνε "πώς πήγε το διάβασμα το ΣΚ; βγήκες βόλτα; πωπω.. ξέρεις πόσος καιρός παραμένει μέχρι τις Πανελλήνιες;;..".. απορώ που βρίσκουν όλο αυτό το υπερβολικό κουράγιο και όρεξη με 5 μονάχα ώρες ύπνου και υπό την ανεπάρκεια καφέ .. γιατί αυτό δεν είναι καλοσύνη και το ξέρουμε.. ξεπερνά τα όριά της. Δεν είμαι συνήγορος της βίας αλλά:

Αν δεν μισείς τις Δευτέρες, σίγουρα δεν αντιδράς έτσι στους απέναντί σου. Έτσι ούτε βοηθάς, ούτε δίνεις περιθώρια στον άλλον να βρει την όρεξη του.. Το μόνο που επιδιώκεται είναι η επιβάρυνση της μέρας, και το τσίτωμα των νεύρων του.

Αφήστε μας λοιπόν στον πόνο μας και ίσως κάποια μέρα αρχίσουμε να γουστάρουμε κι εμείς τις Δευτέρες. 

Το πιστεύω και συμφωνώ πως η απάθεια της Δευτέρας είναι το σίγουρο εισιτήριο για την "πόλη των losers". Στη είσοδο της θα υπάρχει ένας τυπάς που θα σε ρωτάει "Απεχθάνεσαι τις Δευτέρες;" και ανάλογα με την απάντησή σου θα μπορείς να εισέλθεις ή όχι. Αλλά όταν η πραγματικότητα σου επιτρέψει να βάλεις λίγο πάθος στην καθημερινότητά σου (πότε; πότε; πότε όμως;), τότε 100% δεν θα βρεθείς πότε στην πόλη αυτή και δεν θα ακούσεις ποτέ την φωνή αυτού του θυρωρού να σου λέει: "Hello loser!! Welcome to Loserdom!!"

Enough!! Haters gonna hate..

Εδώ και αρκετό καιρό σερφάροντας από blog σε blog, στο youtube και στο facebook, βλέπω περιπτώσεις με κορίτσια συνήθως από ηλικίες 8-24 που βγαίνουν φωτογραφία κάνοντας το λεγόμενο duckface κρατώντας στο χέρι τους ένα νέο δισκάκι του Justin Bieber. Αυτή η κατάσταση, παρόλο ότι δεν ακούω αυτού του είδους την μουσική, με έφτασε στο σημείο να κάνω μέχρι και ανάρτηση!!

Justin Bieber ΧΧΧχχχμμμ.. δεν ακούω και ούτε διασκεδάζω με την μουσική του αλλά και ούτε την αντιπαθώ.. απλώς δεν την κάνω κέφι. Ίσα ίσα είναι ένας ατάλαντος έφηβος που με το που βγάλει ένα δίσκο έχει εξασφαλίσει να ζήσουν 4-5 γενιές μετά απ' αυτόν, τρώγοντας απ' αυτά τα λεφτά και μόνο, χωρίς καν να χρειαστεί να λιώσουν τον κ*ώλο τους στην καρέκλα του γραφείου τους για έστω 5 δευτερόλεπτα.. Λοιπόν ΜΠΡΑΒΟ ΜΕ ΤΟΝΟ!! Και ποιος δεν θα ήθελε να κάνει κάτι ανάλογο στην ηλικία του.*(λέμε τώρα)*  Υπάρχει όμως και κάτι που δεν μ' αρέσει εδώ πέρα˙ κάτι που αντιπαθώ..!! Οι οπαδοί του και οι αντίπαλοί του!! Δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια ή χιλιάδες είναι.. πάντως για μένα είναι το ίδιο: βγαίνει το πιτσιρικάκι μέσα σε κάθε μπλόγκ ή στο youtube και γκαρίζει τρολάροντας "metal s*ucks d*ick" και "metal is worse than gay sex".. Υπάρχουν στο youtube ,ειδικά, πολλά τέτοια παραδείγματα και περιπτώσεις. Από τον τρόπο και μόνο που βγαίνει μπροστά στην web-cam του ο κάθε οπισθοδρομικός λέγοντας "metal s*ucks d*ick and it's worse than gay sex" καταλαβαίνεις πολύ φυσικά πως αυτά που λέει είναι ασυναρτησίες και είναι ένας τέλειος κοντόμυαλος. Αυτή η συμπεριφορά προς τα άλλα είδη μουσικής συνοδευόμενη από μία άβυσσο αγνοίας προς αυτές, όχι μόνο είναι κουλή και άστοχη, αλλά παρόλ' αυτά τσιτώνει και τους χαμηλά-νοητικής-ικανότητας οπαδούς του αντίθετου είδους μουσικής (τους οποίους μετα-δυσκολίας θα έλεγα οπαδούς), να γράφουν από κάτω "όχι, και η μεταλ είναι η καλύτερη.. και άντε λαλαλα μπλα μπλα μπλα". Είναι πολύ απλό. Είναι σα να έλεγες στην φίλη σου να σου φτιάξει ένα φαγητό το οποίο είναι η σπεσιαλιτέ της αλλά γενικώς το συγκεκριμένο φαγητό ΔΕΝ σου αρέσει, και αφού στο σέρβιρε να διαμαρτυρόσουν ότι είναι άθλιο και δεν τρώγεται και πως τα μακαρόνια είναι πολύ καλύτερα μπροστά σ'αυτό. Έτσι λοιπόν δεν πας και να κατακρίνεις τις σπουδαίες απόψεις τους αγαπητέ τυχαίε οπαδέ με την μουσική σου. Άστους να φτιάχνουν σπεσιαλιτέδες μπόλικες και να τις απολαμβάνουν μόνοι τους. Όσο και να παλεύουν δύο τέτοιοι αντίπαλοι, δεν πρόκειται ποτέ να διεγείρει κανείς το μυαλό του άλλου. Δεν σου αρέσει η μουσική μου; κανένα πρόβλημα.. πήγαινε φάε τα μούτρα σου με τον Bieber, φορώντας fan-t-shirts με την μάπα του και κολλώντας αυτοκόλλητα "ι<3 Bieber" παντού μέχρι και στο ταβάνι πάνω από το κρεβάτι σου για ευνόητους λόγους !!

Νοέμβρης: Χειμέρια νάρκη..

*stretching* Καλημέρα!! Το ξέρω αγαπητέ αναγνώστη πως ανησύχησες . Ένας Νοέμβρης με ούτε μια ανάρτηση!! Πώς όμως έχει ο καθένας μας ένα μήνα που πέφτει σε χειμέρια νάρκη κάθε χρόνο.. ε, έτσι κι εγώ φέτος είχα το Νοέμβρη. Ξύπνησα πάντως τον καλύτερο μήνα του χρόνου: κρύος καιρός, μήνας των γενεθλίων μου αλλά ΚΑΙ της γιορτής μου καθώς είναι μήνας Χριστουγέννων, κάλαντα (*kidding* >.<), χριστουγεννιάτικα λαμπάκια παντού μέχρι και στην τουαλέτα, διακοπές με μπόλικο διάβασμα και με πολύύύ φαγητό & γλυκά!!!!.. OMOMONOMNOM ..  Τί πιο ωραίο;; ΑΑαααα.. ναι σαφώς ξέχασα και τον κύριο της φωτογραφίας τον οποίο ψάχνω εδώ και 5-6 χρόνια κάθε Χριστούγεννα. Για κάποιο λόγο είναι άφαντος και έχει να κάνει τσουλήθρα στο τζάκι μου καμιά πενταετία.. ως αποτέλεσμα να επιβαρύνει ($$) τον πατέρα μου κάθε πρωτοχρονιά..      -___-

Τώρα βέβαια πέρα απ' την πλάκα. Μέσα στον Νοέμβρη παρατήρησα κάτι πιο έντονα από ποτέ όσο ζω. Συνειδητοποίησα πόσο μα πόσο ραγδαία πέρασε ο καιρός μέσα σ' αυτούς τους 5 μήνες από το καλοκαίρι ως τα Χριστούγεννα.Αυτό που παρατήρησα τόσο έντονα είναι πώς όταν η ρουτίνα [σχολείο-φαγητό-διάβασμα-φροντηστίριο-διαβασμα-(ύπνος)] loop-άρει ασταμάτητα, ο χρόνος κυλάει σαν νερό.

                                           

Έτσι όπως μας έχει καταντήσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, να είμαστε μέσα στην ρουτίνα, μόνο αξίες και ιδανικά δεν μας προσφέρει. Ο μόνος στόχος του πλέον είναι να μας προσανατολίζει σε στόχους όπως επιτυχίες σε βαθμούς και εξετάσεις. Πάντως πέρα από το ποιος φταίει για την κατάντια αυτή, είναι παράξενο και το πως επηρεάζεται ο χρόνος. Πώς γίνεται ρε γαμώτο άλλοτε ο χρόνος να κυλά τόσο γρήγορα και άλλοτε να μας φαίνεται ατελείωτος και απέραντος;; Στο σχολείο άλλα μας μαθαίνει η φυσική: "Χρόνος είναι το μονοδιάστατο μέγεθος που παίρνει θετικές τιμές και κινείται πάντα προς τα δεξιά πάνω στον άξονα x'x." Άλλοι έχω ακούσει να λένε κάτι σαχλαμάρες για φαινομενικό μέγεθος που αποτελεί την τέταρτη διάσταση του Σύμπαντος κ.τ.λ μπούρδες κ.τ.λ.. Υπάρχει όμως και η συναισθηματική διάστασή του που καταλαβαίνουμε εμείς!!..οι κοινοί άνθρωποι.. Μήπως τελικά το πέρασμα του χρόνου να εξαρτάται και να αξιολογήται ξεχωριστά και μοναδικά από τον κάθε άνθρωπο;; Διάφορα τέτοια ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.. Όλοι διψάμε να βρούμε το "γιατί" και το "πώς" αλλά το μυστικό αυτό βρίσκεται μέσα στο βιβλίο που βρίσκετε και η αλήθεια για τον Αή-Βασίλη (τι απέγινε;). Μέχρι να βρεθεί αυτό το βιβλίο καλό είναι να σπάσουμε λίγο, όσο μπορούμε έστω και παράνομα, την ρουτίνα μας γιατί στην τελική μας βλέπω να γινόμαστε μοναχοί και καλόγριες..!!*(no way αλλά λέμε τώρα..)*

{λίγο} Flame

*Straight to the point*. Μία ανάρτηση χωρίς να θέλει να θίξει μεν αλλά να κράξει δε. Facebook. Πόσοι έχουν; ή μάλλον πόσοι δεν. Ακριβώς... καλά το είπατε: κανείς δεν έχει μείνει που να μην έχει. Ως αποτέλεσμα να έχουν μαζευτεί εκεί μέσα ένα σωρό άτομα τα οποία δεν είναι ούτε πνευματικά, ούτε καλλιτέχνες, ούτε κριτικοί, ούτε ποιητές αλλά απλώς τυχαίνει να έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ. Το τί τρίξιμο έχει ρίξει η οθόνη μου τους τελευταίους μήνες δεν λέγεται... Η άλλη είναι 10 χρονών και δηλώνει μπερδεμένη κατάσταση σχέσης. Τί έγινε κοριτσάκι; σου πήραν τα μπισκότα; Τέλος πάντων, μην αρχίσω τα παραδείγματα. Έχει λήξει και η εγγύηση 0 πίξελ της οθόνης μου. Τέτοιου είδους posts και το να λιστάρει κανείς τους φίλους του ως συγγενείς με φέρνουν στο σημείο που έχω τον κέρσορα ανάμεσα στα κουμπιά "log out" και "delete account". Αλλά εντάξει... με σώνει το γεγονός ότι και να το κλείσω αυτοί θα είναι πάλι εκειδανά. Οπότε άστο. *Sermon is Over*
Καλό 3ήμερο σε όλους. ουφ.


*ΥΓ: για τυχών κόνξες η ανάρτηση με όνομα "welcome-post" ξεκαθαρίζει και την στάση μου αλλά και του blog.

Τεσσάρα!!

Επιτέλους μετά από 6 χρόνια ο κύκλος ολοκληρώνεται. Το αχτύπητο δίδυμο των δύο 24ωρων της εθνικής εορτής (27 & 28 Οκτωβρίου) έρχεται ξανά να κολλήσει πίσω από ένα σαββατοκύριακο και να το μετατρέψει για όλους τους μαθητές σε ένα πεμπτοπαρασκευοσαββατοκύριακο-σε ένα ultimate 4ήμερο καθισιού, ξεκούρασης και με οτιδήποτε του καθενός ο νους θα μπορούσε να το γεμίσει. Δηλαδή φέτος είναι 4 φορές πιο γιορτινό (και για τους Θεσσαλονικιούς 5 λόγω του πολιούχου τους)!!  Χρόνια πολλά σε όλους λοιπόν και καλή ξεκούραση στους "καθήσαντες"...

Indifference at its best

Σίγουρα το έχετε πάθει. Να μην θέλετε να αποκοιμηθείτε γιατί ξέρετε ότι το επόμενο πρωί σας περιμένει ένα βουνό διαβάσματος. Μοιάζει με αυτές τις στοίβες από σωρό με άπλυτα πιάτα που περιμένουν για λάτζα όπως βλέπουμε στα cartoon μερικές φορές... ναι˙ σκ*τά. Μερικές φορές και μάλιστα ειδικότερα όταν σου τα κάνουν τσουρέκια για το 'κάτσε διάβασε' και 'δώστου μελέτησε' καταντά αγχωτικό το σκηνικό τόσο όσο να μην μπορείς να σκεφτείς καθαρά για 'άλλα' θέματα. Που θέλω να το φτάσω? Στο ότι πέρα από κάθε ΜΑ κάθε αγχωτική κατάσταση θα πρέπει να αδιαφορήσουμε λιγάκι, με μέτρο. Δηλαδή μια στάση στην ανηφόρα, έτσι λίγο. Να φας ένα παγωτό, να πιεις μια σόδα, ένα υποβρύχιο, καμιά μπύρα δηλαδή να πάρεις μια ανάσα στα μέσα του ανήφορου... Αλλά πρόσεξε ε, 1! παγωτό, 1! σόδα, 1! υποβρύχιο και 1! μπύρα. Μην το παρακάνεις και μετά η ανηφόρα γίνει πλαγιά. Αυτήν θα την ονόμαζα απρόσωπη αδιαφορία. Δεν την δείχνεις σε κανέναν παρά μόνο σε καταστάσεις. Ας πάμε στο αγαπημένο μου είδος αδιαφορίας. Σ'αυτήν όπου απέναντι της υπάρχει ένα υποκείμενο (την προσωπική?). Είναι ο καλύτερος τρόπος όχι για να δείξεις σε αυτόν που θες ότι τον μισείς/αντιπαθείς, αλλά και ούτε πως του βάζεις το λεγόμενο ταμπελάκι 'άντε γεια'. Είναι η καλύτερη by far διέξοδος ώστε να απαντήσει ο ίδιος στον εαυτό του σχετικά για την ολάκαιρη πραγματικότητα, ασχέτως αν δεν την αποδέχεται αμέσως. Ας θέσω ένα παράδειγμα, εντελώς απρόσωπα: ο τάδε ήρθε και μου είπε μπροστά μου ότι είμαι <καιγωδενξερωτι> και πως έχω κάνει <επισηςκαιγωδενξερωτι> και πως σε σχέση με τους άλλους εγώ δεν είμαι <ετσικαιγιουβετσι>. Όπα ρε φίλος, φαντάσου πως για να ήρθες να μου τα πεις όλα αυτά μπροστά μου πόσο τούρτα ΕΧΕΙΣ στα μάτια σου... και όχι 'guts' όπως αποκαλούνται από την πολλότητα. Μετά πείτε μου τι αντίδραση θα πρέπει να δείξετε, πείτε μου. Εγώ πιστεύω πως η αδιαφορία είναι ο καλύτερος δρόμος μέχρι να φτάσουμε στις πράξεις. Πως το λένε, στρώνει με ροδοπέταλα το χαλί, λαδώνει το ταψί.. πες το όπως θες, για να έρθει να κουμπώσει η τέλεια απάντηση μέσω των πράξεων. Δεν θα σας πω εγώ ποιες είναι οι πράξεις. Δεν είμαι λυσάρι. Μόνο εσείς ξέρετε για το που θέλετε να φτάσετε την κατάσταση. Τελος-πάντων, ήθελα να κάνω μια αναφορά στην αδιαφορία εδώ μέσα μιας και είναι για εκεί που αξίζει η πιο most-used συνήθειά μου. Πάω για ένα υποβρύχιο τώρα... αλλά μόνο 1 !! ;ρ

Happy disgracing new month!!

Από την ημέρα του τελευταίου/προηγούμενου ποστ έχουν περάσει 18 σχολικές μέρες, 179 blog-views, έχω φάει 11 παγωτά (δεν αστειεύομαι ;ρ) και έχω χάσει το usb-stick μου (για πολλοστή φορά -____-)... Λοιπόν σήμερα ο μήνας Οκτώβρης έχει 1η, ο Σεπτέμβρης έφαγε πόδι και καιρός ήταν να ξυπνήσουν και οι Green-Day (εδώ γελούν όσοι το έπιασαν ;ρ). Πέρασαν αρετές μέρες να κάνω ποστ διότι ο ελεύθερος χρόνος όλο και μειώνεται όσο βαδίζουμε προς τα άπατα νερά της 3ης Λυκείου. Έκανα μία σπουδαία ανακάλυψη μίας καινούργιας μπάντας (άσχετο!!;ρ) καθώς σέρφαρα σε κάτι forum. Παρόλο ότι δεν με τρελαίνει η punk, οι συγκεκριμένοι τυπάδες τα σπάνε. Ειδικότερα ο τραγουδιστής τους (55 χρονών) έχει μία ιδιαίτερη τρελάδα... ααα ναι ξέχασα να σας πω πως λέγονται, λέγονται OFF! Ακόμη με έχει πιάσει μια μανία τώρα τελευταία με το cartoon που δείχνει ένα ροζ σκύλο με μία τρύπα στο δόντι του:3 Αποτελεί ένα must η προβολή ενός επεισοδίου κάθε πρωί με ένα μπολ σίριαλ.Τέλος πάντων... άρχισα να γράφω αυτή την ανάρτηση χωρίς να έχω κάτι σπέσιαλ στο μυαλό μου, απλά να σας ευχηθώ καλό μήνα και να σας θυμίσω πως είμαι εδώ ;ρ Πρέπει να σας αφήσω τώρα... keep on groovin' !!

Εσύ πιο χρώμα είσαι?

Αααχ ναι... πάει το καλοκαίρι, έφυγε! Παρέα πήρε μαζί του και τις διακοπές, αλλά παρ'όλα αυτά μας άφησε τις ζέστες του για μην έχουμε παράπονο-.-  . Τώρα στο τιμόνι στέκεται το ξενέρωτο φθινόπωρο. Άλλη εποχή, άλλη ψυχολογία, διαφορετική ρουτίνα και φυσικά όπως λέει και ο τίτλος 2 σειρές πιο πάνω: άλλα χρώματα... Άλλα χρώματα είτε στο περιβάλλον γύρω μας είτε στην εμφάνισή μας είτε στις προτιμήσεις μας είτε και γω δεν ξέρω που (οπουδήποτε πάντως σίγουρα όχι σε αυτόν τον ιστότοπο... το μαύρο και το άσπρο θα κυριαρχούν για πολύ ακόμα:P). Για σκεφτείτε το αγαπημένο σας χρώμα και ρίξτε μια ματιά παρακάτω σε ένα color dictionary που έφτιαξα παίρνοντας ως δεδομένες πληροφορίες από κάποια περιοδικά και το διαδίκτυο:

 

Λευκό: Είναι το χρώμα της αγνότητας και του φωτός. Το λευκό είναι χρώμα που επιλέγεται κυρίως από άτομα που τους χαρακτηρίζει η ορθότητα, η ειλικρίνεια, η λιτότητα και είναι ρεαλιστές. Λένε πως όποιοι δεν το επιλέγουν το χρώμα αυτό είναι άτομα που δεν αποδέχονται τα ελαττώματά τους και δεν επιθυμούν να τα διορθώσουν.

Μαύρο: Το μαύρο είναι το πιο μυστήριο χρώμα. Είναι συνδεδεμένο άλλοτε με την κομψότητα και τον πλούτο και άλλοτε με καταθλιπτικούς παράγοντες όπως το πένθος και οι θάνατοι. Το μαύρο χρώμα επιλέγεται από πιο μοναχικούς και μυστικοπαθής τύπους. Αντιθέτως δεν το προτιμούν άτομα που νιώθουν ελεύθερα και τους κυριεύει μια φοβία για το άγνωστο...

Πράσινο: Χμμμμ... ένα χρώμα για τους πιο αρμονικούς, ειρηνικούς, γι'αυτούς που δεν γουστάρουν διαμάχες κι αγαπούν την άνεση και ισορροπία. Είναι πιο οικογενειακοί τύποι και υπέρ της θαλπωρής. Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από προτίμηση στην ανεξαρτησία.

Κίτρινο: Είναι το χρώμα που τραβάει περισσότερο από οποιοδήποτε την προσοχή μας. Χρησιμοποιείται σε διαφημιστικές εκστρατείες, σε πινακίδες και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα ταξί μας είναι κίτρινα. Επίσης είναι το χρώμα του ήλιου, του στοιχείου που μας δίνει ζωή. Αυτοί που δείχνουν προτίμηση στο κίτρινο χαρακτηρίζονται από ζωντάνια κι ενεργητικότητα, είναι επικοινωνιακοί, ευτυχείς κι αγαπούν τη διασκέδαση και την καλοπέραση. Βέβαια σύμφωνα με άλλες θεωρίες το κίτρινο αντιπροσωπεύει την αρρώστια, το φθόνο και τον κίνδυνο. Εκείνοι που το αποφεύγουν, συνήθως απογοητεύονται εύκολα και προσπαθούν να εξηγήσουν τα συναισθήματα με τη λογική.

Καφέ: Το καφέ είναι το χρώμα της γης, της ισορροπίας και της σταθερότητας. Αυτοί που διαλέγουν το συγκεκριμένο χρώμα είναι συνήθως πρακτικοί, ισορροπημένοι κι απλοί. Εκείνοι που το αποφεύγουν είναι περιπετειώδεις, ανήσυχοι και χαρακτηρίζονται από αποστροφή στην ρουτίνα.

Κόκκινο: Το κόκκινο θεωρείται «το χρώμα των χρωμάτων» και σε κάποιες γλώσσες είναι συνώνυμο με το «χρωματισμένο» ή ακόμα και με το «όμορφο». Το κόκκινο χρώμα έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση μας ως το χρώμα του έρωτα, ίσως γιατί επιστημονικά, είναι μια απόχρωση που διεγείρει τις αισθήσεις κι ενεργοποιεί την κυκλοφορία του αίματος. Δεν φαίνεται παράξενο, λοιπόν, ότι εκείνοι που το διαλέγουν, χαρακτηρίζονται από πάθος, σεξουαλικότητα, ενεργητικότητα, κι αυθορμητισμό. Πέρα από το πάθος όμως το κόκκινο είναι το πιο έντονο της χρωματικής παλέτας κι έχει παραλληλιστεί και με την επιθετικότητα, τη δύναμη, την φιλοδοξία και την επαναστατικότητα. Οι άνθρωποι που το αποφεύγουν είναι συνήθως κυκλοθυμικοί και εγωκεντρικοί. Δεν αποκλείεται επίσης, να έχουν φοβίες που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αντιμετωπίσουν.

Μπλε: Το μπλε είναι το σύμβολο της ειρήνης, της ηρεμίας και του ονείρου. Οι άνθρωποι που τους αρέσει το μπλε χρώμα, χαρακτηρίζονται από ψυχραιμία, ονειροπόληση, αφοσίωση, οργάνωση, νοσταλγία και ειλικρίνεια. Το σκούρο μπλε ωστόσο, ίσως λόγω της συγγένειας του με το μαύρο, χαρακτηρίζει μελαγχολία. Εκείνοι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από πειθαρχία κι εργατικότητα. Είναι αποφασιστικοί και δεν αποκλίνουν από τους στόχους τους.

Πορτοκαλί: Δεν είναι τυχαίο ότι το πορτοκαλί χρώμα έχει πάρει το όνομα του από το πορτοκάλι. Στο μυαλό μας συνδέουμε το συγκεκριμένο χρώμα με την ευδαιμονία και την υγεία. Οι άνθρωποι που αγαπούν το πορτοκαλί χρώμα, χαρακτηρίζονται από διασκέδαση, άνεση, αφθονία, θέρμη, κοινωνικότητα, δυναμισμό και ανεξαρτησία. Εκείνοι που δεν το προτιμούν είναι συνήθως ανεκτικοί με τους γύρω τους ενώ είναι πιθανό να είναι συναισθηματικά καταπιεσμένοι.

 

 και τέλος το 

Γκρι: Ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο, το γκρι αποτελεί μια «διπλωματική» λύση καθώς οι «οπαδοί» του χαρακτηρίζονται από διακριτικότητα αλλά και αδιαφορία. Άνθρωποι που το αποφεύγουν προτιμούν την ειλικρίνεια και την ευθύτητα σε σχέση με την διπλωματία.

Νομίζω πως είπα σχεδόν για όλα τα πιο common και βασικά χρώματα. Πιστεύω πως θα βγάλατε ένα συμπέρασμα λίγο καλύτερο απ'αυτό που είχατε ως τώρα για τον εαυτό σας σύμφωνα με τα παραπάνω... αν όχι τότε μπορεί ίσως να κάνω εγώ λάθος με τις πληροφορίες μου ή όπως λέει και το Λευκό: μπορεί κάποιοι να μην αποδέχονται τα ελαττώματά τους... Λοιπόν, σας αποχαιρετώ μέχρι το επόμενο μου post... τα λέμε!!!!!

[ελπίζω να μην σας έσπασε τα νεύρα η μουσική... αν ναι next time please press the "pause" button:P]

Στα θρανία ξανά από αύριο...

Ναι... δίκιο έχετε, μπορεί λίγο ο τίτλος να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα γιατί ουσιαστικά στα θρανία θα κάτσουμε από μεθαύριο˙ δεν πρέπει να ξεχνάμε την σπουδαία ημέρα του αγιασμού (αύριο) όπου όλοι οι μαθητές σμίγουν μετά από ένα ξέφρενο καλοκαίρι και περιμένουν άρον άρον να τελειώσει ο παπάς το τραγούδι του και να ξεχυθούν όλοι στις καφετέριες! Ευκαιρία για ένα τελευταίο καλοκαιρινό καφέ παρέα με τους κολλητούς/κολλητές μας :D ... Το άλλο το ακούσατε? Θα πέσουν λένε πολλές απεργίες τώρα στις αρχές από τους καθηγητές!! Ναι, ναι... ίσως τελικά να κερδίσουμε μερικές ώρες παραπάνω ξεκούρασης τώρα στις αρχές και φορτίσουν λίγο ακόμη οι μπαταρίες μας. Επιπλέον ακούγεται πως βιβλία γιοκ! φέτος... τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της χρονιάς... μη χαίρεστε με φωτοτυπίες θα την βγάζουμε το οποίο είναι παίνεμα μεγάλο: βγάλε, κάνε, ράνε φωτοτυπίες... άσε που αν δεν έχεις και ένα ντοσιέ χάνονται συνέχεια... :@@ Τέλος πάντων έτσι άκουσα από άλλους και διάβασα στο ίντερνετ. Στην τηλεόραση δεν ξέρω τι λένε εκεί μέσα οι καραγκιόζηδες, τώρα τελευταία την ανοίγω στο mute και την έχω για φωτιστικό μιας και είναι αρκετές ίντσες και εκπέμπει αρκετό φως για όλο το δωμάτιο. Anyway, σας εύχομαι καλή αρχή & καλή σταδιοδρομία και μπλα μπλα μπλα και όλα αυτά που λένε και οι γνωστοί μας κάθε φορά και μας τα πρήζουν και μεις λέμε ένα παθητικό "ευχαριστώ".... μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε λίγο καλύτερα για το νόημα όλων αυτών των ευχών? μμμ... μ'αλλον!

Welcome

Καλησπέρες... βασικά καλημέρες γιατί απ'ότι αντικρίζω στο ρολόι μου είναι ξημερώματα Σαββάτου...Ο ύπνος είναι άφαντος και μακάρι να σας περίσσευε λίγος για να δίνατε και εδώ πέρα μερικό :P Μετά από μία δύσκολη μέρα με δήθεν διάβασμα και ολίγον τι τρέξιμο στα φροντιστήρια αποφάσισα να κάνω ένα welcome-post στο καινούργιο μου (ΝΑΙ παρακαλώ... καινούργιο!)  blogακι...Μετά λοιπόν από ένα ωραίο παρτάκι του κολλητού μου που όλοι "καλοπεράσαμε" αξιώθηκα να κάνω τα εγκαίνια του ιστότοπου αυτού... WELCOME !!Τα θέματα των αναρτήσεων που θα ακολουθήσουν στην πορεία θα έχουν να κάνουν με με την ρουτίνα μας, την μουσική μας, τις απάθειές μας και με τέλως πάντων οτιδήποτε που θα δω και θα με συγκλονίσει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να το αναπτύξω σε ένα κείμενο εδώ μέσα...Αφήνοντας λοιπόν τα πολλά & αναρίθμητα λόγια θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μείνετε in-touch με αυτό το blog αφου σας εγγυάται 120% ότι τα λεπτά και οι ώρες που θα σπαταλήσετε αναλόγως ο καθένας εδώ μέσα δεν θα πάνε τελείως χαμένα... ολο και κάτι χρήσιμο θα ξεθάψετε...!!